مانند یخچالهای استاندارد، انکوباتورها بر حسب حجم محفظه اندازهگیری میشوند که از 5 تا 10 فوت مکعب (1.5 تا 3 متر مکعب) برای مدلهای کانترتاپ و از 18 تا 33 فوت مکعب (5.5 تا 10 متر مکعب) برای ایستادن آزاد متغیر است. مدل ها.
از ورق فلز برای ایجاد دو پیکربندی جعبه، یک محفظه داخلی و محفظه ای که آن را در بر می گیرد، استفاده می شود. عایق (اگر محفظه برقی گرم شود) یا یک ژاکت آب (اگر با آب گرم شود) محفظه را احاطه کرده است و کیس از آن، کنترل ها و درها پشتیبانی می کند. برای جلوگیری از آلودگی و جلوگیری از رشد قارچ یا باکتری، محفظه باید به صورت هرمتیک مهر و موم شده یا هوادهی شود، همانطور که باید هر روزنه ای که در دیواره های آن تعبیه شده است. یک در شیشهای که به دانشمندان اجازه میدهد محتویات محفظه را بدون ایجاد مزاحمت مشاهده کنند، در مقابل واشر محفظه قرار میگیرد که به هواگیری انکوباتور کمک میکند. یک درب فولادی، جامد و عایق، روی درب شیشه ای بسته می شود.
دو نوع منبع گرما استفاده می شود: بخاری های الکتریکی که از فن ها برای گردش گرمای تولید شده استفاده می کنند و ژاکت های آب گرم. در طرح قبلی، محفظه داخلی دارای یک بخاری الکتریکی است که روی دیوار داخلی نصب شده و توسط یک پانل محافظ سوراخ پوشیده شده است. در دیوار محفظه درست بالای بخاری یک فن نصب شده است که موتور آن از طریق دیواره محفظه به ناحیه کنترل کیس کشیده شده و پره های آن به سمت داخل هستند. سایر سازندگان محفظه را با احاطه کردن آن با یک ژاکت پر از آب گرم می کنند.
بخاری دیوار خشک مزایای متعددی نسبت به ژاکت آب دارد. اول، اولی می تواند دمای داخل محفظه را سریعتر تغییر دهد. همچنین، واحدهای گرمایش الکتریکی را میتوان از نظر حرارتی ضدعفونی کرد، زیرا بخاریهای دیواری نه تنها محفظه را سریعتر گرم میکنند، بلکه آن را تا دمای بالاتر نیز گرم میکنند (یک واحد پس از افزایش دمای محفظه آن به 212 درجه فارنهایت یا 100 درجه سانتیگراد، بدون آلودگی در نظر گرفته میشود. یا بالاتر). جلیقههای آب مشکل دیگری را ایجاد میکنند که بخاریهای دیواری چنین مشکلی ندارند: چون تحت فشار هستند، ممکن است نشت ایجاد کنند.
مانند یخچالهای استاندارد، انکوباتورها بر حسب حجم محفظه اندازهگیری میشوند که از 5 تا 10 فوت مکعب (1.5 تا 3 متر مکعب) برای مدلهای کانترتاپ و از 18 تا 33 فوت مکعب (5.5 تا 10 متر مکعب) برای ایستادن آزاد متغیر است. مدل ها.
از ورق فلز برای ایجاد دو پیکربندی جعبه، یک محفظه داخلی و محفظه ای که آن را در بر می گیرد، استفاده می شود. عایق (اگر محفظه برقی گرم شود) یا یک ژاکت آب (اگر با آب گرم شود) محفظه را احاطه کرده است و کیس از آن، کنترل ها و درها پشتیبانی می کند. برای جلوگیری از آلودگی و جلوگیری از رشد قارچ یا باکتری، محفظه باید به صورت هرمتیک مهر و موم شده یا هوادهی شود، همانطور که باید هر روزنه ای که در دیواره های آن تعبیه شده است. یک در شیشهای که به دانشمندان اجازه میدهد محتویات محفظه را بدون ایجاد مزاحمت مشاهده کنند، در مقابل واشر محفظه قرار میگیرد که به هواگیری انکوباتور کمک میکند. یک درب فولادی، جامد و عایق، روی درب شیشه ای بسته می شود.
دو نوع منبع گرما استفاده می شود: بخاری های الکتریکی که از فن ها برای گردش گرمای تولید شده استفاده می کنند و ژاکت های آب گرم. در طرح قبلی، محفظه داخلی دارای یک بخاری الکتریکی است که روی دیوار داخلی نصب شده و توسط یک پانل محافظ سوراخ پوشیده شده است. در دیوار محفظه درست بالای بخاری یک فن نصب شده است که موتور آن از طریق دیواره محفظه به ناحیه کنترل کیس کشیده شده و پره های آن به سمت داخل هستند. سایر سازندگان محفظه را با احاطه کردن آن با یک ژاکت پر از آب گرم می کنند.
بخاری دیوار خشک مزایای متعددی نسبت به ژاکت آب دارد. اول، اولی می تواند دمای داخل محفظه را سریعتر تغییر دهد. همچنین، واحدهای گرمایش الکتریکی را میتوان از نظر حرارتی ضدعفونی کرد، زیرا بخاریهای دیواری نه تنها محفظه را سریعتر گرم میکنند، بلکه آن را تا دمای بالاتر نیز گرم میکنند (یک واحد پس از افزایش دمای محفظه آن به 212 درجه فارنهایت یا 100 درجه سانتیگراد، بدون آلودگی در نظر گرفته میشود. یا بالاتر). جلیقههای آب مشکل دیگری را ایجاد میکنند که بخاریهای دیواری چنین مشکلی ندارند: چون تحت فشار هستند، ممکن است نشت ایجاد کنند.